Sinasakmal na naman ako ng lagim ng gabi
at pinasisikdo ang pintig ng aking dibdib.
Habang tinititigan ko ang hindi maipintang
hugis ng buwan sa mapanglaw at malabong kalangitan,
nanggigitata sa aking isipan ang makulay na nakaraang
pinipilit takasan. Tigib ang mata ng mga butil ng tubig
habang bumabaha ang alalahanin at kawalan ng pag-asa.
Nakikipagtagisan at nakikipagtigasan
ang pagal na katawan sa rinding isipan;
lumalaban kahit walang laban
sa esensya ng kalungkutan.
Muli, hinayaan kong maghari sa templo ng kaluluwa
ang kamandag ng espirito ng markang demonyo.
Ilang lagok ang aking pinakawalan...
bago ako nawala nang tuluyan.
